Voorjaarsvakantie

Op de meest mistroostige, mistige, kille dag van de -nota bene- voorjaarsvakantie (pruillip en verontwaardigd smoel) maakten wij een van die verplichte ouder-kind schoolvakantie uitstapjes.

We gingen naar de dierentuin. 

Nona stippelde de route uit, terwijl ik mij mentaal voorbereidde op de zielige aanblik van blauwbekkende apen en anderszins lamlendige of zich dood vervelende beesten. Want ik blijf het een beetje lastig vinden, de dierentuin. Ik houd van beesten. En ik vind het dus eigenlijk fout ze op te sluiten en bloot te stellen aan onze... eh, aan óns. Voor ons plezier. Ter leering ende vermaeck. Maargoed. We gingen en dan moet je verder niet zeuren. Ik ergerde mij aan mijzelf en mijn ambivalente gezanik. En ik ben blijkbaar niet de enige, dus ik ergerde me ook aan die drie andere vrouwen (mannen zeuren daar niet over?) die zich luidop afvroegen of het niet zielig was, die arme, rusteloze wolf die voor de vijfenveertigste keer hetzelfde rondje ging draven, verontwaardigd reageerden bij het zien van een genoeglijk herkauwende Bongo die, vanwege het weer, binnen zat in een hok waar kennelijk geen ramen in zaten ( 'ach, hij krijgt helemaal geen daglicht!') en een dame die het allemáál hartstikke zielig vond en toen riep: 'en daar hebben we nog voor betaald ook!' En ik vind dat ook. Dat dat stom is. Om dat soort dingen hardop te zeggen, that is. Gá dan niet! Verdikkeme nog es an toe, zeg. Ik zeg er nu dus niks meer over.

Want hoewel weinig zo hartverscheurend als een kleumende kinderaap:

We troffen er toch ook een stel knettergezellige en goedgemutste geitjes,waarmee het lekker knuffelen, kroelen en knabbelen (zij aan ons, wij niet aan hun want vegetarier) was en die, aan Nona te zien, over een geraffineerd gevoel voor humor beschikten:

Een ietwat rellerig overkomende vuurgarnaal:
(You want a piece of me, huh? You want a piece of me?)















Malle kwallen,

 







En deze koraalduivel, wier (Haha: vis/zee/wier. Nah. Laat maar.) aquarium lijkt te beschikken over een heel subtiel weggewerkte nooduitgang. Valt het allemaal misschien toch nog reuze mee met dat gebrek aan zelfbeschikking van dieren in de dierentuin...

MC Honky. Grúwelijk!

Weet natuurlijk niet hoe het u vergaat des weekends maar bij ons komt er vaak alleen die twee weekdagen nog wel eens een klam lapje of een stofzuiger voorbij in ons slonzige huishoudentje. En dan nog met frisse tegenzin, hoor. Slechts met een leuk muziekje aan, een beetje hard liefst, wil ik dan nog enigzins de spirit krijgen.
Mocht u nou nog de schoonmaakkriebels krijgen komende dagen, dan heb ik alvast een zeer aanstekelijk nummer voor u. Sonnet no. 3.  Like a Duck heet het en het is van MC Honky alias E. van Eels. Swingt als een trein, om maar eens even mijn leeftijd te verraden met een belegen uitdrukking. Wacht; rehabilitatietijd: dit nummer is Gruwelijk! Gewoon viés, man!
In minder dan geen tijd een schoon huis en een opgeruimd humeur.
Pak maar vast een emmer en uw favoriete allesreiniger. Of bent u er zo eentje die het hele huis aanpakt met de afgeknipte mouw van een oud t-shirt en een fles glassex? Ook goed hoor, van mij zult u daarop geen waardeoordeel krijgen. Hoewel het natuurlijk wel een beetje viezig is, dat weet u zelf ook heus wel. En wist u trouwens dat er op de gemiddelde toiletbril minder bacterien zitten dan in het gemiddelde aanrechtdoekje? Elke dag een schoon doekje, is het devies. En de vuile op zestig graden wassen, anders gaan de smerige beesten niet dood. (Of de wc minder vaak schoonmaken, maar daar zit dan verder natuurlijk geen enkele logica in.) Overigens krijg je kranen en spiegels enzo, heel mooi glanzend door ze na het schoonmaken nog even op te wrijven met een stukje papier, keukenrol ofzo. En kalk verwijder je prima met cola. Gewoon een poosje in laten trekken en daarna spoelen met water. Ecologies ramen lappen? Gewoon heet water gebruiken met uienschillen erin! Zilver poetsen met tandpasta (niet te hard, gaat krassen) en je bepotelde roestvrijstalen keukenameubelement krijg je weer flitsend met behulp van autoshampoo. Of met een sopje met daarin een klein scheutje glansspoelmiddel.
Dus.
...
Kuch.
Too much?
...
Geen poetsneigingen maar wel even uit je dak willen gaan met je liefje, kind, poes of jezelf mag natuurlijk ook.
Kun je meteen het geinige clipje, eh. checken. (Of loop ik nu alweer vier jaar achter op de correcte 'speak'? Man, man, wat word ik oud!)

Een nieuwe lente, een nieuw begin (2)

 

'K hoor buiten de vogeltjes fluiten. Het zonnetje weet ik in de voorkamer.  Ik zit in de werkkamer met het kleine dakraam, koffie verkeerd, ontbijtkoek en mijn laatste loodjes. Nog anderhalve dag werken en dan...

Geen probleem!

Een tamelijk briljant stuk uit de voorstelling van Wim Helsen. Kijk en leer. Vanaf nu staat u nooit meer met de bek vol tanden.