voorjaarsvakantie II Een dag in beeld

Op tijd uit bed en dan op weg. Wij hartje Naturalis!

Non plus ultra; tot hier en niet verder.
Nouja, alleen nog naar huis dan.

voorjaarsvakantie

Niet iedere schoolvakantie hoeft wat mij betreft volgestouwd zitten met uitstapjes, maar af en toe even de hort op is wel erg leuk. Vandaag bezochten we het Cobra museum in Amstelveen. Er was een tentoonstelling: 'Klee en Cobra. Het begint als kind.' Een paar werken trokken speciaal de aandacht.

Falbo II

Zoals dit schilderij van Asger Jorn dat een treffende weergave van Nona tijdens een woedeuitbarsting is. Nona heeft niet altijd haar emoties in de hand. Tja, da's een kind, denk je nu. Maar Nona heeft een league of her own wat woedeuitbarstingen betreft. Alle opgekropte frustratie komt er dan in een keer uit en berg je dan maar. Zelf zegt ze dat haar bloed begint te koken en dat ze zich dan voelt alsof ze een vulkaan is die uitbarst. En ik weet niet wat beangstigender is, een uitbarstende vulkaan of een uitbarstende Nona. We hadden haar Etna moeten noemen. Hoe dan ook, dit is een memorabel stuk en ik wou dat ik de drieenveertigduizend euro zelf had rondslingeren, want dat was het bedrag waarvoor het een jaar of twee geleden van de hand ging.

Ook in de toiletten van het museum vielen er nog bijzondere gezichten te ontdekken. Een heel vriendelijk snoetje hing er aan de wand. Ik kiekte het met de telefoon, en zo was het cirkeltje rond.

En voor degene die nou denkt: huh? jij kón toch helemaal geen fotoos maken met je foon? Klopt, ik heb dan ook een nieuwe! Helemaal blij ben ik ermee, want het is een aaifoon en die wilde ik zo graag, maar dit natuurlijk geheel terzijde. Nona is er ook helemaal bij mee, want de eerste app die ik erop zette was toca hair salon, volledig volgens de regels van inonsstraatjepassende dingen. Nu knipt, kleurt en föhnt zij zich drie slagen in de rondte.
En ik maar wachten tot onze falbo op bed ligt en ik mijn  foon eindelijk weer in mijn armen kan sluiten.

Ach, lollig is het wel.
Nóg een setje snuite(rs)n:

Let me go wild, like a blister in the sun

Net wat deze saaiige dinsdagochtend nodig had:
Ik liet de melk ietsje te heet worden, dus er kwam een vel op. Yuk. Ik wou hem er net afvissen toen ik zag dat het velletje daar een feestje voor zichzelf aan het houden was. Hee, grappig:

Ook dansen als melk in een kopje of een blaar in de zon? Klik! (een hele gezellige versie van Nouvelle Vague)

Fijne saaiige dinsdag nog!

M. P.

De naam van de veilingsite roept beelden op van een gezellige dorpsbraderie in de zeventiger jaren, maar binnen enkele seconden nadat je de virtuele handelsplek hebt betreden weet je dat deze vergelijking volledig mank gaat. It's a jungle out there.
Niemand houdt zich er aan de sociale conventies, er worden soms belachelijke prijzen gevraagd én geboden, en afspraken worden net zo gemakkelijk gemaakt als verbroken.
Een tijdje terug zocht en vond ik een nieuwe-oude computer. In no time hadden we de deal rond, adressen gewisseld en een voorlopige afspraak gemaakt voor het ophalen. De volgende dag mailde ik de man dat ik de afgesproken dag niet ging halen en stelde een andere dag en tijd  later die week voor. Hij ging akkoord, 'geen probleem' zei hij nog.
Eén dag voor de afspraak mailde hij mij de volgende bondige tekst: 'Gaat niet meer door, me broer wil 'm wel overnemen, Sorry.'
Wraakzuchtig googlede ik op termen als 'overeenkomst e-mail bindend' en 'mondelinge afspraak bindend' en vond mijn juridische gelijk. Maarja.
Ook al had ik zijn n.a.w gegevens, je gaat toch niet zover 35 kilometer naar iemands huis te rijden om hem ter plekke tot verkoop te dwingen. dat is meer iets voor MichaelDouglasinFallingDown-achtige mensen. Zover ben ik niet. Nog niet.
Toen had ik het wel even gehad met marktplaats.
Maarja, ik ben een zielige armlastige vrouw met voorliefde voor veel te dure spullen, dus ik keerde er terug.  En bracht er een bod uit op een item. Ik stuur altijd een e-mail mee met wat toelichting, en aan het eind nog vriendelijke groeten enzo; the works. Niet iedereen ziet daar het nut van in. Wat volgde was een inktzwarte uitwisseling van ultrakorte zinnen. Op mijn bericht kreeg ik als antwoord: "s goed kom je m halen". Een beetje overvallen sputterde ik nog iets over eerst zien en testen enzo en, ook belangrijk: "... en waar moet ik zijn?" Hierop kreeg ik het cryptische antwoord: "ik ben thuis".  En twee seconden later: "ik woon in ..."
Nou, en toen durfde ik niet meer, hè. Wat een griezel! Ik zag mezelf al dood in een desolate flat liggen, beroofd van mijn geld, met Nona moederziel alleen in de auto op de parkeerplaats, want ik was alleen thuis en had haar mee moeten nemen op deze heilloze onderneming.
Maar in plaats van lekker niks meer van me te laten horen, zoals de mores van mp voorschrijft, zit ik dan dus serieus een kwartier te piekeren hoe ik er netjes onderuit kan. Eerst schoof ik het met een smoesje op de lange baan. Iets over misschien volgende week enzo. En vlak voor ik naar bed ging durfde ik nog snel: "Ik zie er toch vanaf" te mailen. Lekker kort, volgens het adagium: when dealing with creeps, do as the creeps do.
Had ik nog even mijn inbox gecheckt, dan had ik mij het gedoe kunnen besparen. Want ik had ook een berichtje van hem:  "best herma hij is weg".
Fjew.

Alle citaten: sic.

Lamp, lamper, lampst

de lamp 'as is'

Leuk he, onze nieuwe eettafellampen -er is vast een korter woord voor, maar dat wil me nu niet binnenvallen-.
Gewoon zelf bijelkaar gescharreld in de bouwmarkt.
Heel smaakvol minimalistisch enzo en, onder ons gezegd en gezwegen; ook nog e-nórm low budget, als we er niet een set van drie Roy Orbisonbrillen bij hadden hoeven kopen.
Tot de avond viel was ik heel tevreden over mijn eigen geknutsel, maar toen gingen we aan tafel en mochten de lampen voor het eerst aan.
Doe er een kapje om! riep Nona met samengeknepen ogen. Pak de zonnebrillen! Of mijn slaapmasker! (ja, die heeft ze echt. Van haar juf gekregen, en ja, dat riep bij mij dezelfde vragen op als bij u nu. Sindsdien weigert ze te gaan slapen zonder het ding. Dat is nog een apart log waard, maar dat doen we een andere keer.)

Het was niet uit te houden, het licht was veel te fel. Lamp weer uit, kaars aan. Je wilt tenslotte weten waar je je vork in steekt.
En nu?
Bouwmarkten hebben niet al te fraaie spaarlampen in zo'n zelfde globemodel te koop. Wel eco, maar het hele idee naar de filistijnen, natuurlijk.
In de bouwmarkten mogen geen kopspiegelglobelampen meer verkocht worden. Op internet vond ik globelampen in kopspiegel en spiegelrand variant in vele soorten en maten, maar die zijn alleen in grote aantallen te bestellen en dat gaat me dan ook weer te ver, voor 120 euro lampen via internet aanschaffen.
Waar gaat dit verhaal eigenlijk naartoe, wilt u vast ook dit keer weer van mij weten.
Nou, tips beste lezer, ik wil graag & sta open voor tips.
Weet u wat; ik zet alvast wat alternatieven op de foto en dan mag u mij helpen als u wilt, natuurlijk. Maarach, het is toch bijna weekend en met dat schaatsen hebben we het alweer gezien toch?

met een spotje

Komt ie:

kopspiegel peertje

k.k. koddig kapje

de kaars

Krabben

Vindt u het ook zo fijn, dat droge winterweer? Ik wel. Maar ondanks dat de autoruiten 's ochtends brandschoon zijn, sta ik toch dagelijks met de ijskrabber in de hand. Op het enkele glas in onze slaapkamer staan elke ochtend  millimeters dikke ijsbloemen te bloeien. Brrr.
En ook het woonkamerraam heeft zijn eigen krabwensen, de artistieke uitingen van Nona voor de kerstdagen gingen er makkelijker op dan af:

Of misschien dat ik niet tot 6 februari had moeten wachten met het weghalen?

Kapers

Branchevereniging doet niet geheimzinnig over twijfelachtige bedoelingen.

Hmmm. Is dit nou slecht- of zeer goed georganiseerde misdaad ?

Oh well.

Laat ik meteen even het ontwerp van mijn nieuwe klantenkaartjes (achterkanten) showen: