22.5.13

Een prima mens, fantastisch kind

Ik kwam zojuist dit stukje tegen in mijn berichtenlijst. Ik had het al in 2011 geschreven, maar nooit gepubliceerd.

'Mama, ik kan je knieen zien', zei Nona tegen mij, toen we ons gezamenlijk stonden op te tutten in de badkamer. 'Kan je mijn knieen zien'? vroeg ik verbaasd, ik stond tenslotte met mijn rug naar haar toe. 'Ja, de achterkant'. 'Ah, mijn knieholtes, bedoel je'. 'Ja, je knieholtes. En er zitten allemaal blauwe adertjes in', merkte ze op. 'Ja', zei ik zuchtend, 'dat krijg je als je een groot gedeelte van je leven staand doorbrengt'. En rokend, dacht ik erbij maar dat zei ik niet hardop want ik wil daar liefst niet meer aan herinnerd worden. 'Dan heeft je lijf er soms wat moeite mee om al dat bloed almaar omhoog te pompen en dat blijft dan zo'n soort van hangen in die aderen beneden. En die trekken dat niet zo goed, zoals je ziet'.
In de spiegel zag ik haar achter me nog eens een blik werpen op mijn geteisterde benen. Ik besloot het voorzetje zelf maar te geven; 'Lelijk he'?  Náh, dat geeft toch helemaal niets! riep ze. Je bent toch een prima mens hoor, mama!

Mijn kind vond mij, ondanks mijn vele tekortkomingen, een prima mens. Wat wil ik nog meer? Ik vind haar ook een prima mens, trouwens. Wat zeg ik, ik ben een regelrechte fan! En tegenwoordig ben ik ook nog zowel haar supporter als haar manager. Want onze dochter heeft een plan met een goed doel. Ik ga nu in geuren en kleuren toelichten wat zij van plan is, anders ben ik als manager natuurlijk geen knip voor de neus waard. En vervolgens hoop ik dat ik u  zo enthousiast heb gemaakt dat u allen ruimhartig de portemonnee trekt voor een donatie. Dit is het idee:
Binnenkort, op 2 juni van dit jaar, wordt weer het wielerevenement 'Classico Giro Utrecht' georganiseerd. Nona en Stefan, beiden fietsliefhebbers, doen hieraan mee. Op de tandem. Voor een kind met een beperking als Nona vind ik het heel stoer dat zij uitdrukkelijk niet voor de familietocht van 15 km koos (wat kent ze me toch goed, ik ben niet zo'n fietsfanaat), maar met papa de toertocht van 35 km aandurft. Met mij ergens langs de lijn met een grote picknickmand en een kleedje. Maargoed, deze tocht is ook nog eens extra leuk, omdat Nona het goede doel dat eraan hangt zo mooi vond. De opbrengst van haar sponsoractie gaat dus ook geheel naar de knuffels voor kinderen die onder narcose zijn geweest van vrienden van het WKZ. Nona, zelf al meerdere malen de liefdevolle ontvanger van een lieve troostbeer na een operatie, gunt dit andere kinderen ook heel erg. De knuffels zijn bijna op en dus komen we in actie.
Wil je Nona, en daarmee dus vrienden van het WKZ sponsoren?  Klik dan hieronder voor Nona's persoonlijke actiepagina.
Nona fietst voor knuffels

Geen opmerkingen: