11.6.14

"Huisvrouw, met een kleine baan"

Nona's nieuwe spalken waren gebroken. Zij heeft een nieuw type gekregen met een "veer" van hetzelfde materiaal als de prothese van de bladerunner. Lang en ingewikkeld verhaal, maar neem maar even van mij aan dat het allemaal heel high tech en science en smart en vernuftig was. Met energie die 'teruggegeven wordt' en sneller lopen enzo. Leek ons helemaal top. In t echt is het een hele toestand. We zitten bijna wekelijks bij de vent die ze in elkaar geknutseld heeft. En nou waren ze dus weer gebroken en daarna gemaakt. Maar helaas zijn ze nu ongelijk. Een e-mail sturen. Kan ik meteen even die andere vragen stellen.
Stuur ik ook maar een e-mail naar nona's fysio, want ik was vergeten welke dagen zij haar fiets ook al weer mee moet. O ja, om de dag sleuren wij die fiets mee naar school. Tenzij er een berichtje komt van school dat het op een andere dag moet. Dan halen we m weer uit de auto. Gelukkig breng en haal ik Nona iedere dag zelf en past de fiets in de auto, anders was het lastig geworden.
Dat we wel moeten blijven oefenen, zegt de fysio. Elke dag maar eventjes. Want dat ze merkt dat t veel minder goed gaat als we het niet doen. Ik sputter over druk en ook nog andere dingen en van zulks. De fysio zegt nogmaals dat het echt maar tien minuutjes hoeft, desnoods. In gedachten zie ik ons bezig. Tegen de tijd dat wij bij ons met fiets en al startklaar in de brandgang staan, is er meestal al een kwartier voorbij. Ik zeg maar niks. En voor ze het vergeet; of we het werkboekje dat Nona van de andere therapeut gekregen heeft, nog even willen uitwerken. Doen we.
Wat is het een rommel in huis! Gauw wat opruimen.
Of we nog even aan de aanschaf van een laptop willen denken, komt de begeleider. Het duurt echt best lang, en Nona heeft het zo nodig. Oja, de laptop. Sjee, we hadden net die dure fiets gekocht, maar vooruit, da's flauw. Ok, we zullen kijken. Eh, wanneer heb jij tijd, Stefan? Zaterdag? O nee, dan zijn we bij dat ene ding. Donderdagavond? Nee, moet ik werken. Eh, volgende week zaterdag? Nee, zijn we er niet. Eh...
Ik stop een wasje in de machine.
Wanneer moet ik ook alweer naar de dokter Mama? Oja! Niet vergeten! Zet er gauw een alarmpje bij, anders zul je net zien.
Denk je nog even aan je huiswerk voor muziekles, Nona? Natuurlijk help ik je daarbij.
We moeten ook nog even knutselen en dat ik je dan daarbij observeer, hoe of dat je werkt met die handspalkjes. En dat ik daar dan nog even een klein verslagje over schrijf. Dat moet dan maar even nadat ik boodschappen heb gedaan. O, verhip! Ik moet ook niet vergeten het formulier in te vullen voor de ouderavond! Denken we ook nog even aan die handige lijstjes in het kader van het leren plannen? En dat we dan kijken of Nona daar een beetje mee kan werken? En uiteraard stickers plakken!
Juf vraagt handige ouders voor de feestdag.
Het instituut belt. Of we een afspraak kunnen maken om het onderzoeksrapport te bespreken. Ik dacht dat we dat laatst al gedaan hadden aan de telefoon? Nee, er komt ook nog iemand aan huis. Oh, nouja, ok, prima, zolang zal het niet duren, toch? Nou... denk toch zeker aan anderhalf uur. Stefan, kan jij dan? Nee? Ok, ik zet wel een kruis in mijn agenda.
Stefan plant de ene avond na de andere in voor bezigheden buitenshuis. Ik sputter wat over dat er zo geen avonden meer overblijven voor mij om afspraken in te plannen. En dat ik zo niet aan werken toe kom. Ik mopper tot het mij invalt.
Ik heb al een fulltime baan.